کد مطلب:316649 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:240

سخاوت و بزرگواری امام حسین
یكی از مسلمانان مدینه به كسی بدهكار بود و نتوانست بدهكاری خود را بپردازد از طرفی طلبكار با اصرار فراوان می خواست طلب خود را بگیرد.

آن شخص برای چاره جویی، خدمت امام حسین علیه السلام آمد، هنوز مطلبی نگفته بود كه امام حسین علیه السلام متوجه شد كه او برای حاجتی آمده است، پس به او فرمود: آبروی خود را از سؤال رویاروی نگهدار، نیاز خود را در نامه ای بنویس كه به خواست خدا آنچه تو را شاد كند به تو خواهم داد.

او در نامه ای نوشت: ای اباعبدالله! فلان شخص پانصد دینار از من طلب دارد و اصرار دارد كه طلبش را بگیرد، شما با آن مرد صحبت كنید به من مهلت بدهد تا وضع مالی ام خوب شود. امام حسین علیه السلام پس از خواندن نامه ی او به منزل خود رفت و هزار دینار آورد و به او داد و فرمود: با پانصد دینار این پول، بدهكاری خود را بپرداز و با پانصد دینار دیگر، به زندگی خود سر و سامان بده و حاجت خود را جز در نزد این سه نفر مگو:



[ صفحه 46]



1. دین دار كه دین نگهبان او است،2. جوانمرد كه به خاطر جوانمردی حیا می كند، 3. صاحب اصالت خانوادگی كه می داند تو به خاطر نیازت دوست نداری آبروی خود را از دست دهی. پس شخصیت تو را حفظ می كند و حاجت تو را روا می سازد. [1] .


[1] تحف العقول، ص 251.